Joanna Roszkowska: Struktury intymne

Bezpłatne
Adres ul. Grzybowska 12/14, Warszawa
Wstęp Bezpłatny
Strona miejsca www.stationof.art

Joanna Roszkowska tworzy sparowane kompozycje składające się z dużych abstrakcyjnych obrazów oraz rzeźb ceramicznych. Pomimo doskonałej symbiozy, elementy nie są od siebie zależne, żyją swoim życiem – każdy jest indywidualnym, skończonym dziełem. Joanna Roszkowska jest absolwentką wydziału Wzornictwa Przemysłowego ASP w Warszawie. Rzeźbę studiowała w pracowni Krystiana Jarnuszkiewicza i Wiktora Gutta. Mieszka i tworzy w Warszawie. Nie tworzy szkiców. Tworzy swoje prace intuicyjnie, poddając się materii, z której korzysta. W przypadku gliny jest to relacja między dłońmi a gliną. Glina jest niezwykle mocnym materiałem. Wchłania moje emocje. Pamięta. Co najważniejsze, glina zawsze wydawała mi się naturalnym przedłużeniem mnie, pozwala emocjom przepłynąć, gdy ją ugniatam i zapamiętać je, gdy stwardnieje po wypaleniu. Chłonę ze świata, który mnie otacza, z ludzi, architektury i natury. Pozwalam glinie zapamiętać. Oddaję, co otrzymałam. To intymna, naturalna więź.

W jej pracach rzeźbiarskich przewijają się dwa nurty, które się przenikają i powracają w każdej serii rzeźb. Pierwszy z nich to przemyślenia na temat relacji pomiędzy człowiekiem, a przyrodą, drugi to dualizm i sensualizm istoty ludzkiej. W pierwszym pokazuje zachwyt nad naturą, jej potęgę i piękno, ale także kruchość i wpływ ludzkich działań na jego kształt. Drugi nurt to sensualność, zmysłowość i dualizm płci. Tworząc swoje rzeźby sensualne wydobywa na powierzchnię tematy trudne, ukryte – jak kwestię płynności płci i uwięzienia w nieodpowiednim ciele oraz samej seksualności, są często głęboko ukrywanej. Jej rzeźby sensualne to prowokacja, ale nie bezpośrednia. To próba pokazania, że z jednej strony czujemy się wyzwoleni, z drugiej cały czas towarzyszy nam duża doza wstydu, niekiedy konserwatywnego spojrzenia na kwestie intymne, co jest następstwem kulturowych nakazów i zakazów.

Jej abstrakcyjne obrazy są również stanem emocji. Czasami to nostalgia, złość, a czasami wewnętrzna energia. Jej obrazy są tak różnorodne i ekspresyjne w formie jak chwile, które przeżywa. Lubi duże formaty pozwalające na ekspresję, malowanie dłońmi oraz mocne, żywe kolory. Wykorzystuje różne struktury i materiały, w tym opiłki żelaza, które przetwarza w rdzę, która pod wpływem wilgoci w otoczeniu zmienia swój odcień, żyje. Ceramika i malarstwo wzajemnie się przenikają i uzupełniają. Ich wspólną cechą są emocje i ekspresja.

© 2024 GoOut