Stanisław Kubicki: Bunt i wolność

Bunt i wolność to dwa najważniejsze słowa w życiu i twórczości Stanisława Kubickiego. Wolność Polski, wolność artystyczna, wolność osobista. Bunt wobec zastanej rzeczywistości i wobec skostniałej akademickiej sztuki. Walka o społeczeństwo i jego tożsamość. Sztuka jako narzędzie walki. To hasła przyświecające jego twórczej drodze. Ich odbicie dostrzegalne jest w linorytach prezentowanych na wystawie w Wejman Gallery. Wśród pokazywanych dzieł nie mogło zabraknąć najbardziej znanej grafiki Kubickiego – Wieża Babel. Dzieła manifestu, które w 1918 roku, umieszczone na plakacie, zapraszało na pierwszą wystawę poznańskich ekspresjonistów. Praca ta nie pozostawia nikogo obojętnym. Choć jest niewielkich rozmiarów, to na długo przykuwają wzrok zobrazowane na niej sylwetki krzyczącego tłumu, który ucieka z walącej się tytułowej budowli. Wybrane na ekspozycje grafiki ilustrują rozwój artystyczny w twórczości Kubickiego. Od najbliższej ekspresjonizmowi Wieży Babel, poprzez prace inspirowane ludowym drzeworytem, a posiadające coraz bardziej uproszczone formy, dostrzegalne w Akcie z chmurami i Wieży kościelnej w Schömbergu, po abstrakcyjno-kubizujące dzieła jak Tancerka oraz Myśl, które uznawane są za pierwsze polskie awangardowe dzieła.