Wystawa stała w Cricotece, archiwum twórczości Tadeusza Kantora, prezentuje w większości niepokazywane dotąd na stałej ekspozycji obiekty, przedmioty i kostiumy ze spektakli Teatru Cricot 2. Kuratorzy radykalnie zmieniają narrację wpisaną w dotychczasowe pokazy, przygotowywane zgodnie z instrukcjami pozostawionymi przez samego artystę. Zacierają granice czasu i budują przestrzeń dla nowych interpretacji. Obiekty sceniczne tworzą krajobraz po katastrofie, tracą swą odrębność i generują nowe, intuicyjne znaczenia. Prezentację dopełnia teatralne oświetlenie, projekcje i efekty dźwiękowe umożliwiające wielozmysłowy odbiór przestrzeni wystawienniczej.