Obsada: Aleksandra Kurzak, Murat Karahan, Mikołaj Zalasiński, Dariusz Machej, Piotr Maciejowski, Adam Kruszewski
Fenomen Toski od czasu jej premiery w rzymskim Teatro Constanzi w 1900 roku stanowi fakt, że pojawienie się jej w repertuarze teatru operowego jest niemalże gwarantem wypełnionej po brzegi widowni. Miłosny dramat, niosący ze sobą motywy szantażu, okrucieństwa, pożądania, wielowymiarowości człowieczeństwa jak i jego braku, zbrodni i amoralności fascynuje widza, który daje się wciągnąć w miłosno-śmiertelne tornado.
Puccini zabiegał o możliwość skomponowania opery do libretta opartego na tekście Victoriena Sardou od 1889 roku. Nie był wówczas jeszcze uznanym kompozytorem, co znacznie minimalizowało jego szansę na otrzymanie zlecenia napisania opery. Konkurencja była spora, gdyż sztuką tą interesował się nawet sam Verdi. Liczący się w środowisku włoski redaktor i muzyk Giulio Ricordi jako autora opery widział Alberto Franchettiego. Młody kompozytor nie doszedł jednak do porozumienia z librecistą Luigim Illiką i w rezultacie skomponowanie Toski przypadło Pucciniemu. Historia, osadzona w Rzymie przełomu XVIII i XIX wieku, za sprawą reżyserki Barbary Wysockiej przenosi widza w atmosferę Włoch lat 70. ubiegłego wieku. Czasu starć Czerwonych Brygad w odpowiedzi na działania neofaszystowskie w latach 60. Nadużycia władzy, niewydolność polityczna państwa, bunt społeczeństwa, terror i zamachy, cała ta polityczna zawierucha zdaje się wpływać na tragiczny los kochanków.
dyrygent: Patrick Fournillier scenografia: Barbara Hanicka kostiumy: Julia Kornacka choreografia: Jacek Przybyłowicz światła: Marc Heinz wideo: Lea Mattausch, Artur Sienicki charakteryzacja: Mateusz Stępniak chórmistrz: Mirosław Janowski chórmistrz chóru dziecięcego: Danuta Chmurska
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami.